Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ 2, μια ΣΥΖΗΤΗΣΗ, μια ΣΟΒΑΡΗ ΨΙΛΟΚΟΥΒΕΝΤΑ

Λοιπόν παιδιά, ήρθε η ώρα να ανοίξουμε μια μεγάλη συζήτηση, στην οποία είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να συμμετάσχουμε, πρέπει όλοι να έχουμε ή να αποκτήσουμε άποψη. Είναι ο Καποδίστριας 2, ή Καλλικράτης όπως μας προέκυψε για επικοινωνιακούς λόγους από το νεοεκλεγέν ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και ξέρετε γιατί ΠΡΕΠΕΙ να έχουμε όλοι μας άποψη; Γιατί για μια ακόμα φορά, η πολιτεία μας, σχεδιάζει για εμάς, χωρίς εμάς. ΠΡΕΠΕΙ να έχουμε άποψη γιατί.... αφορά το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας. Θα μου πείτε, ρε φίλε, ακόμα κι να έχουμε άποψη, ακόμα κι αν συμφωνήσουμε εμείς ότι αυτό ή το άλλο θα είναι καλύτερο για εμάς, θα μας ακούσει κανείς; Θα φτάσει η φωνή μας ψηλά; Δεν θα γίνει δηλαδή ο Καποδίστριας 2, όπως τον σχεδιάζει η κυβέρνηση, εάν εμείς έχουμε διαφορετική άποψη από τη δική τους; Πότε έγινε αυτό;
Δεν θα μπω σε συναισθηματικούς δρόμους, ούτε και έχω διάθεση για να το κάνω, δεν θα γράψω όμως και ψέματα ή ευχολόγια. Ο Καποδίστριας 2, είναι γεγονός, θα γίνει ούτως ή άλλως, είτε μας αρέσει, είτε ΔΕΝ μας αρέσει. Η συζήτηση όμως που πρέπει να κάνουμε, είναι για να προετοιμαστούμε για αυτό που έρχεται, είναι για να είμαστε εμείς έτοιμοι, όταν φτάσει η ώρα της κάλπης, είναι για είμαστε έτοιμοι και να ξέρουμε τι περιμένουμε και τι θα απαιτήσουμε από τη νέα κατάσταση. Γιατί αυτό είναι το σημαντικό. Πρέπει να απελευθερωθούμε από τους συναισθηματισμούς και τα κομματικά μας κριτήρια του παρελθόντος και να δούμε την ουσία.
Οι συναισθηματισμοί αυτοί, έφεραν τις πολιτείες μας στην σημερινή τους κατάσταση. Οι συναισθηματισμοί αυτοί, έφεραν στους δημαρχιακούς θώκους, μικρά ανίκανα ανθρωπάκια, επιπέδου γαλάνη και αναγνωστόπουλου (τα ίδια βέβαια συνέβησαν στους περισσότερους δήμους της χώρας), που με τη σειρά τους έκαναν τις πολιτείες μας, από πολιτείες ικανών ανθρώπων, πολιτείες αγυρτών & αρπακτικών, πολιτείες μίσους και εσωστρέφειας, πολιτείες του κακού και της καταστροφής. Πολιτείες χρεωμένες και ανίκανες να σταθούν στα πόδια τους, ανίκανες να διαχειριστούν τον πλούτο τους, το ανθρώπινο δυναμικό τους. Πολιτείες επαίτες της κρατικής επιχορήγησης, πολίτειες μίζερες και άθλιες. Θα μου πείτε ίσως, γιατί ρε φίλε τώρα ξαφνικά ανακατεύεις στην κουβέντα και τα βάζεις και με τον αναγνωστόπουλο; Μα είναι λογικό, ότι σε αυτή τη συζήτηση που ανοίγουμε σήμερα, το Μεσολόγγι θα συμμετέχει, θα υπάρχει ισότιμα, κοινές γαρ οι τύχες από εδώ και πέρα.
ΜΗΝ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ότι ξεκινάω αυτή την κουβέντα, έχοντας στο βάθος του μυαλού μας, να σας προτείνω στο τέλος τον καταλληλότερο
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΌ ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΌ, έστω και ως σκέψη.
Την ξεκινάμε γιατί (να το συναισθηματικό στοιχείο) ο γαλάνης, ο ανίκανος, ο ελλιπής γαλάνης, ο με δικαστική απόφαση χαζός γαλάνης, θα γραφτεί στην ιστορία της πολιτείας μας, σαν ο τελευταίος δήμαρχός της. Προσωπικά, αισθάνομαι θιγμένος από αυτό και περισσότερο γιατί υπήρξα οραματιστής και τώρα ντρέπομαι για αυτό, γιατί δεν το έκρυψα ποτέ μου. Αυτά τα λάθη πρέπει να αποφύγουμε, αυτά είναι που θα πρέπει να θυμηθούμε, όταν θα αρχίσουν να καταφθάνουν οι διάφοροι πολιτικάντηδες με απλωμένο το χέρι για χειραψία.
Γιατί πιστέψτε με, όπου να είναι, θα αρχίσουν να καταφθάνουν, μπορεί ακόμα και από αυτή την εβδομάδα. Γιατί σε αντίθεση με ότι μαθαίνουμε εμείς, με τις στοιχειώδεις πληροφορίες που αφήνουν να διαρρέουν για να μετράνε τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, οι διεργασίες και οι διαβουλεύσεις, βρίσκονται στο τελικό τους στάδιο.
Θα σταματήσω εδώ για σήμερα, θα συνεχίσουμε σύντομα, θέλω όμως να ακούσω τις φωνές σας, είτε είναι επώνυμες, είτε ανώνυμες, είτε σε μήνυμα, είτε σε ανάρτηση, είτε στο chat, πρέπει να καταλάβετε, ότι είναι απαραίτητο να μπείτε στην κουβέντα.


Τειρεσίας

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αν πιστέψουμε την κυβέρνηση που λέει ότι δεν υπάρχουν χρήματα άρα δεν μπορεί να ικανοποιήσει τα αιτήματα των αγροτών, σημειωτέον ότι δεν τα ονομάζει ούτε αβάσιμα ούτε άδικα, τότε που βρίσκει τα χρήματα για ενοποιήσεις και σχέδια τύπου Καποδίστρια; Και ξέρουμε ότι το κόστος αυτού του εγχειρήματος είναι τεράστιο.
Ποιος μας εγγυάται ότι αυτό το νέο σχήμα δεν θα φέρει στους θώκους της εξουσίας ποταπούς και καιροσκόπους νικολάκηδες; Η ιστορία άλλα μας διδάσκει. Μήπως τελικά το ζητούμενο είναι άλλο και όχι αυτά που επικαλούνται οι δημιουργοί αυτών των τερατωδών πειραμάτων; Μην ξεχνάμε και την έκρηξη δημοκρατικότητας όπου κατά περίεργο τρόπο και εντελώς ξαφνικά τέθηκε θέμα ψήφου στους μετανάστες.